Druiven uit Costa Rica. Reuze aardbeien uit Spanje. Kiwis uit Nieuw Zeeland. Knoflook uit China. Kleren gemaakt in Bangladesh. Een auto uit Japan. Mooi he? Het kan allemaal! We kunnen alles kopen uit overal. Fantastisch toch?
FAN-TAS-TISCH
Het was fan-tas-tisch totdat we te horen kregen dat het met moeder aarde niet zo goed gaat en we daardoor droge zomers krijgen en opgespoten sneeuw op de piste.
Herken jij dat ook?
Dat je door het nieuws over klimaatverandering denkt, maar wat kan ik er aan doen? Ik, zo een normaal persoon als ik? Geen milieu activist, mijn naam is niet Greta, zelfs geen GreenPeace donor (wat!). Wat kan ik nou doen?
Wat ging ik doen?
Een van de dingen die ik ging doen, is zoveel mogelijk lokaal kopen in plaats van ver weg. Is er keuze in de winkel tussen knoflook van dichtbij of van ver weg, koop die van dichtbij. Misschien wat duurder, ik zeg toch doen. Ik merkte dat doordat ik ging kijken wat hier dichtbij te halen is, ik echt leuke dingen gevonden heb. Vlees en boter van de boerderij dichtbij. Vloerkleedjes en keramiek gemaakt op een sociale werkplaats. Honing uit het volgende dorp. En ga zo maar door. Ik wordt blij van die lokale producten en het is nog goed ook. Goed voor het milieu, goed voor de kleine lokale ondernemer, goed voor het gevoel.
Nu jij, wat kan jij NU doen?
Kijken wat er lokaal te halen is. Ik maakte een lijstje (heb ik al verteld dat ik dol ben op lijstjes?) van wat we nodig hebben en ben zoveel mogelijk lokaal gaan kopen. Bij de lokale slagerij, bij de lokale kleine supermarkt, bij het lokale groentenboertje, op een lokaal marktje. Via die lokale bedrijven kwam ik weer bij anderen, via een foldertje, via een kletsje met iemand. Sommige dingen ben ik zelf gaan maken, sommige dingen weer mee gestopt. Een fijn avontuur. Doe je mee?